do szabel typu tureckiego. Szable tureckie, mieszczące się w tej grupie, miały rękojeści z okładzinami z czarnego bydlęcego rogu i jelce o ramionach wygiętych w dół, o zakończeniach w kształcie liści. Głownie, szerokie i o małej krzywiźnie, były często pochodzenia zachodnioeuropejskiego. Pochwy miały mosiężne okucia - głęboką szyjkę, trzewik (często wycinany ażurowo), a także dwie wąskie ryfki z ruchomymi koluszkami.<br>Na polskim rynku dostępne były oryginalne tureckie karabele, które montowano całkowicie z elementów importowanych, z elementów importowanych i polskich oraz w całości wytwarzanych w Polsce - w stylu orientalnym bądź w stylu polskim, z całym zestawem niepowtarzalnych form wzorowanych zawsze na ogólnym kanonie