może po to, by ułatwić ich rozpoznawanie. Pracowano bowiem wspólnie, zbierając się w jakiejś izbie, rozmawiając, śpiewając, plotkując. <br>Pasterze górscy ornamentowali czerpaki, które nie tylko służyły do picia żętycy, ale i odmierzały <br>&lt;page nr=245&gt;<br> ilość mleka. Dłubano je z jaworu, jodły, rzadziej świerku, dodając ozdobną rączkę. Właśnie ją zdobiono, kształtując sylwetę, formując ażury - dwa lub trzy otwory na palce. Podhalańskie czerpaki miały ucha pionowe, zakończone ślimacznicą (baranie rogi). W Beskidzie Śląskim rączka była długa, na końcu podwinięta do dołu, obficie zdobiona ryzowanym, geometrycznym ornamentem. Śląskie czerpaki dekorowano rzeźbionymi sylwetami ptaków, jeleni, niedźwiedzia. Zdobiono także rękojeści łyżek i dużych warząchwi. Dla pasterza zdobiony sprzęt