zaproszonymi realizatorami "cudu gospodarczego" chadeckiego tandemu Konrada Adenauera i Ludwiga Erharda. W połowie lat 70. liczba "gościnnych pracowników" wraz z rodzinami wzrosła do pięciu milionów. W okresie gorączki sukcesu nie zastanawiano się, co się z nimi stanie, gdy nie zechcą wracać do domów. Instrumentalne traktowanie gastarbeiterów i zbyt liberalne przepisy azylowe zemściły się już przy pierwszych trudnościach gospodarczych po zjednoczeniu Niemiec. Gdy w latach 1989-1993 przybyły do tego kraju trzy miliony osób (razem z tzw. późnymi przesiedleńcami), dworcowe fety powitalne przerodziły się w eskalację wrogości wobec obcokrajowców. Był to rezultat pomieszania opiekuńczości z brakiem przejrzystej polityki imigracyjnej oraz kurczowego trzymania