zamknęła oczy i leżała bez ruchu. Głupi, nie kontrolowany odruch. Nic nie mogła poradzić, robiła tak nawet w dzieciństwie, kiedy mamusia zaglądała do jej pokoju, a ona miała w łóżku tę zakazaną zabawkę - Pieska, brudnego, kochanego kudłacza, który - przytulony - pomagał jej na strach.<br><br>&lt;page nr=53&gt; <br>Skrzypnęło łóżko, materac ugiął się pod ciężarem babci.<br>- Oj, tak, tak! - westchnęła siadając. Aurelia starała się oddychać równo i głęboko, jakby naprawdę spała. Mamusia w takich przypadkach nie siadała, nie zbliżała się nawet do łóżka, tylko zaglądała z daleka przez drzwi i słuchała oddechu. Ale babcia była naprawdę zupełnie, zupełnie inna. Nie tylko że usiadła - ale siadła na