skupione, wpatrzone były w niego. Chwilę się namyślał. Wreszcie nieznacznym skinieniem głowy wskazał na leżących nie opodal:<br>- O tamtych wam chodzi?<br>- Właśnie o tamtych. Jak długo tacy ludzie będą musieli ginąć? To nie pierwsi.<br>- I nie ostatni - odparł Szczuka. - Przestrasza was to? Robociarz wzruszył ramionami:<br>- Mnie? Każdy chce żyć. Ale bać się?<br>&lt;page nr=16&gt; - Więc?<br>Tamten nic zrazu nie odpowiedział, tylko przez dłuższą chwilę patrzył na górującego nad nim wzrostem Szczukę, jakby w wyrazie jego twarzy odnaleźć chciał głębszy sens tego, co zostało powiedziane. Nagle wyciągnął rękę.<br>- Rozumiem was. Macie rację, towarzyszu. Szczuka mocno uścisnął podaną dłoń.<br>- Nie jest to, niestety, racja wesoła. Ani