z błyskotliwej i przewrotnej gry słów. Absurdalnych odzywek Łosia nie powstydziłby się &lt;name type="person"&gt;Groucho Marx&lt;/&gt;. Igra się też z materią filmu, przestawiając ustalone porządki. Postaci przejmują kompetencje narratora lub innych bohaterów, rozrywają zwykłe ograniczenia kadru, elastycznie traktują tkankę obrazu wedle nagłych potrzeb. Feeria lotnych żartów unosi się z dynamiką huraganu, lekkością baletnicy i swadą mistrzów burleski. &lt;au&gt;(TP)&lt;/&gt; <br>Reż. &lt;name type="person"&gt;Des McAnuff&lt;/&gt;, USA 2000&lt;/&gt;&lt;/&gt;<br><br>&lt;div type="art" sub="culture" sex="m"&gt;&lt;tit&gt;KINO XXI WIEKU&lt;/&gt;<br>&lt;tit&gt;Przebrana miara&lt;/&gt;<br>&lt;intro&gt;Nic tak nie ożywia akcji jak trup. Jeszcze lepszy jest trup utrupiony komicznie. Stąd tak szeroko spodobał się Tarantino, choć mełł w młynach &lt;foreign lang="eng"&gt;"pulp fiction"&lt;/&gt;, czyli taniej sensacji. Sam też należę do większości, która lubi