czasem, ale ocknął się nagle, opamiętał i tak ciągnął dalej:<br>- Dawne, mistyczne plemiona balsamowały swych umarłych. <br>W ściany ich mieszkań były wprawione, wmurowane ciała, twarze; w salonie stał ojciec - wypchany, wygarbowana żona-nieboszczka była dywanem pod stołem. <page nr=70><br>Znałem pewnego kapitana, który miał w swej kajucie lampę-meluzynę, zrobioną przez malajskich balsamistów z jego zamordowanej kochanki. Na głowie miała ogromne rogi jelenie.<br>W ciszy kajuty głowa ta, rozpięta między gałęziami rogów u stropu, powoli otwierała rzęsy oczu; na rozchylonych ustach lśniła błonka śliny, pękająca od cichego szeptu. Głowonogi, żółwie i ogromne kraby, zawieszone na belkach sufitu jako kandelabry i pająki, przebierały w