Sądzę, że i w roku 1981 sowiecka generalicja wiele by dała za wybuch zbrojnej insurekcji pod egidą "Solidarności". Wprowadzenie stanu wojennego przez samych Polaków odpowiadało niewątpliwie kierownictwu politycznemu, które rezydowało na Kremlu. Ale jakże wielu wyższych dowódców sowieckich czekało z niecierpliwością chwili, kiedy uda się wreszcie zbrojnie ukarać najbardziej krnąbrny "barak" w obozie socjalistycznym. Krwawe stłumienie kolejnego w naszych dziejach powstania odsunęłoby niewątpliwie na dobrych parę lat pierestrojkę w ZSRR, która, ku wielkiemu zaskoczeniu jej inicjatorów, doprowadziła do rozpadu czerwonego imperium.<br>Również carska generalicja z ukontentowaniem przyjęła wybuch powstania, słusznie spodziewając się olbrzymich zysków, jakie przede wszystkim w postaci skonfiskowanych majątków