pan Słoma! Słowo honoru!<br> Wpłynęliśmy pod most. Na chwilę zgasło słońce. Nad naszymi głowami<br>przesunęły się betonowe płyty.<br> - Zachowaj słowo honoru na poważniejsze okazje - powiedział ojciec.<br>Jego głos zadudnił pod betonowym sklepieniem.<br> Wypłynęliśmy na słońce.<br> Nie odezwałem się więcej. Patrzyłem na góry za nami,<br>ciemnofioletowe, w bukowych lasach. Most zasłonił barak, olchy i to<br>miejsce, gdzie stał pan Słoma. A kiedy ponton znów obrócił się wkoło,<br>zrozumiałem, że właśnie w tym momencie wypłynęliśmy na zalew.<br>Zobaczyłem otwartą przestrzeń, dalekie brzegi, niebo, obłoki. Woda<br>naokoło była głęboka i ciemna. Płynęliśmy dalej i dalej, środkiem<br>szerokiej doliny