do ich strajku, choć głodówkę i tak uprawiałem z powodu munduru. Następnego dnia zameldowałem się w komendzie obozu. Mogłem wybierać między lekką robotą w szwalni a pracą w fabryce zbrojeniowej. Bez wahania wybrałem fabrykę. Naprawdę nie mogłem słuchać dźwięku krawieckich nożyc. W parę godzin później zapakowałem swoje rzeczy. Gdy opuszczałem barak podchorążych, obarczony mym jenieckim dobytkiem, wszyscy przerwali grę w karty. Siedzieli tak nieruchomo i w milczeniu, a Sawicki zagwizdał nagle Generalskiego Marsza. Zaraz podchwycili go wszyscy: był to przecież ich triumf. Ścigany tą dobrze mi znaną melodią, wybiegłem szybko z baraku.<br>I teraz pominę następne lata. Moje życie w obozie