od którego łaski zależała ich fortuna, wielcy książęta w coraz większym stopniu wciągali ich do funkcji państwowych i nadzielali ziemią. Wielkie konfiskaty, jak np. w ziemi nowogrodzkiej, stwarzały do tego nowe możliwości. Służyłyje otrzymywali nadziały ziemi w różnych rozmiarach, stosownie do piastowanej funkcji i do łaski monarszej. Nadział (pomiestje) przypominał beneficjum wczesnokarolińskie. Korzystanie z niego było dożywotne i związane ze służbą monarsze - usunięcie ze służby powodowało odebranie pomiestja. Natomiast jeżeli syn dworianina wstępował na służbę carską, mógł otrzymać pomiestje ojcowskie. W ten sposób kształtowała się dziedziczność pomiestji i powstawała możliwość zatarcia się różnicy między pomiestjem a dziedziczną wotczyną. W XVI wieku