wdowo lodem okładająca rozbif płonącego podbrzusza... <br>W.2 przeczy głową; PREZES jest wyraźnie zaniepokojony<br>tym, co będzie.<br>W.1 Mów!<br>W.2 Palec Boży ujrzałam, w białej rękawiczce, z grubym<br>sygnetem, skierowany ku mnie.<br>W.1 I... usłuchałaś.<br>W.2 Nie... bo na studnię na środku rynku wskazywał.<br>(rezolutnie) Przecież bez porozumienia się z tobą<br>takiego głupstwa bym nie zrobiła! Zresztą samobójstwo jest grzechem.<br>W.1 To prawda... No a z tego rynku? Im się znudziło<br>czekać i czyhać i poszli se...<br>W.2 Gdzie tam! Nie znasz ich. Próbuję do kościoła. A tam<br>nieszpory. Śpiewanie odchodzi. Tak ja (gest) nura &lt;page nr=110&gt;<br><br><br><br>W