przeprawiał się wąwozami i wykutymi w skałach tunelami z karawanami osłów, objuczonych karabinami i skrzynkami amunicji. Na zboczach gór pod Miliwą jego żołnierzy i Arabów dzieliło nierzadko najwyżej kilkaset metrów.<br>- Można było rozpoznać ich twarze - opowiadał. - Mieliśmy wśród nich wielu przyjaciół. <br>Szahzada przyznawał, że walczył z Arabami bez przekonania i bez serca. Nic przeciwko nim nie miał, a wielu znał osobiście. Niektórych jeszcze z czasów świętej wojny, gdy razem walczyli w partyzanckich oddziałach przeciwko rosyjskim wojskom. Innych poznał, gdy całymi rodzinami ściągnęli po wojnie do Afganistanu i osiedlili się w wioskach wokół Dżalalabadu.<br>- To byli przyzwoici ludzie. Ale co poradzić? Teraz jesteśmy