poznaniu bynajmniej nie okazuje się intelektualistami o rozległych horyzontach myślowych. To, co stanowi o ich skuteczności, to zaciekły krytycyzm w stosunku do wiedzy przedstawionej przez innych i sąsiadująca z lenistwem skłonność do ułatwiania sobie tradycyjnie żmudnej procedury badawczej przez omijanie "sposobem" najnudniejszych jej etapów. Czyżby więc można było uprawiać naukę bez wiedzy? Niestety, nie. Wiedza potrzebna jest po to, by nie marnować <page nr=11> krytycznego zapału na wyważanie drzwi już otwartych lub zabitych na głucho i za pomocą nam dostępnych wytrychów nie dających się otworzyć. Nie wynika jednak z tego wcale, iż ci, co wiedzą dokładnie, które to drzwi należy i które dadzą się