litem pojmowano w kategoriach podobnych do ojcowskiego mundu nad nieletnim synem. Dlatego do pana należały 2/3 wergeldu i wiodąca rola we wróżdzie, jeżeli ktoś mu jego lita zabił. Ale ten medal, jak wskazuje tytuł XVIII Prawa Sasów, miał też drugą stronę. Jeżeli lit kogoś zabił, choćby bez udziału i bez wiedzy swojego pana, to wraz z owym litem musieli zapłacić wergeld lub narazić się na zemstę ci wszyscy, których traktowano jako krewnych zabójcy. Pan zajmował wśród nich pierwsze miejsce. W praktyce zresztą tylko jego zasoby mogły wystarczyć na pokrycie ogromnego wergeldu saskiego nobila. Aby nie płacić i nie ryzykować zemsty, należało