nadniemeński śnie o szczęściu, zakończony rejteradą kochanka nad Newę. Żegnaj, "fizjologu Z.S.", który pod takimi inicjałami pojawi się w jej Ostatniej miłości.<br><br><br>Pamiętny rok 1869... Rok rozwodu pani Elizy z pierwszym mężem, rok rozstania z kandydatem na drugiego męża, rok przeprowadzki "na stałą lokatę" do Grodna, miasta małego, brudnego, bez życia kulturalnego, ze znikomą liczbą polskiej inteligencji, "z czarnymi od błota ulicami", z wodą deszczową monotonnie ściekającą z dachów.<br><br>Dlaczego przeniosła się tam, opuszczając Milkowszczyznę? Czy tylko dlatego, że majątek był zaniedbany i obdłużony, a jej od trzech lat plenipotent, obrońca prawny - Stanisław Nahorski, nie widział w końcu innego ratunku, jak