szydziła przed wujną,<br>A wujna włos zsiwiały pobarwiała stryjnie...<br><br>A w sieni król, że wielbił prostotę kobiecą,<br>Ściskając pokojówkę w miłosnym rabunku,<br>Zdrętwiał na samym wstępie tego pocałunku,<br>Co twarz w dziób niedorzeczny wydłużył mu nieco...<br><br>Rój dziadów na portretach w przeszłość zwiesił głowę...<br>A fotel, gdzie od drzemki głupiejąc bezwiednie,<br>Paź w uścisku pogmatwał poręcz i królowę,<br>Pruł się przez sen, co zresztą czynił w dnie powszednie...<br><br>Zaś w ostatniej komnacie, na łożu z purpury,<br>Śniąc o drogich zawczasu minstrelach i skaldach,<br>Królewna, że tak powiem, byt przeżyła z góry<br>Z głową w przyszłość wtuloną pod domyślny baldach!...<br><br>I w