strefach przydennych intensywne procesy mineralizacji materii organicznej sprawiają, że nasycenie tlenem jest małe. Zimą, na skutek zlodzenia, ilość tlenu zmniejsza się i często występuje deficyt tlenowy, co doprowadza do zjawiska przyduchy, w wyniku której następuje wyginięcie oksybiontów. Maksymalne zasoby tlenu odpowiadają okresom homotermii. W głębokich jeziorach oligotroficznych (z małą ilością biogenów oraz ze względnie chłodnymi wodami) zawartość tlenu nawiązuje do reżimu termicznego i cyrkulacyjnego wód. Ilość tlenu w tego typu jeziorach jest bardzo duża, zazwyczaj niewiele odbiega od stanu pełnego nasycenia. Z uwagi na dobrą rozpuszczalność tlenu w niskich temperaturach, maksymalne jego stężenie poprzedza występowanie zjawisk lodowych. Latem maksymalnie natleniona woda