wiadomo. W pewnej powieści autor wprowadza epizodyczną, ale ważną dla fabuły (dziejącej się zresztą trzydzieści lat temu) postać pijanego oficera Wojska Polskiego. Cenzor odstępuje od skreślenia całej sceny dopiero wtedy, gdy autor zmienia oficera na felczera wojskowego. W pewnym felietonie cenzura skreśla występujące kilkanaście razy słowo "prawda", zastępując je określeniami bliskoznacznymi. Każdy chyba pisarz polski, włącznie z autorami najbardziej bezwartościowch ramot kryminalnych czy produkcyjnych, mógłby przytoczyć z własnego doświadczenia dziesiątki podobnych przykładów. Im większa odpowiedzialność przed zwierzchnikiem - tym większa nadgorliwość i tym większa zarazem bezkarność wobec poszkodowanego, tj. przede wszystkim autora. Toteż kryteria skreśleń cenzuralnych bywają najzupełniej fantastyczne. Jeszcze jeden autentyczny