patrzyłem za okno, gdzie widać było jezioro, jakieś kołyszące się na nim łodzie i obok wielkie dęby na placu, przy którym mieszkała ciotka. Te dęby i to jezioro jakoś tak przeniosły mnie do warszawskich Łazienek, gdzie mieliśmy taką ławkę w zacisznym i rzadko odwiedzanym miejscu, na której siadywaliśmy i objęci bliziutko, patrzyliśmy w wodę. Magda chętnie nosiła wtedy króciutkie sukienki w abstrakcyjne wzory - może na pamiątkę tego naszego pierwszego spotkania. I kiedyś wyobraziłem sobie nas za parę lat w tym samym miejscu Łazienek, na spacerze z dzieckiem - nie miałem ani przez moment wątpliwości, że pierwsza będzie dziewczynka. Chciałem - tak bardzo chciałem