gospodarczych uwarunkowań tego ruchu. Apodyktyczne uogólnienia wygłaszane przez poszczególnych autorów w tej ostatniej kwestii uzależnione są, z czego rzadko zdają sobie sprawę, od obszaru, który obrali za miarodajny punkt odniesienia, toteż pasują jedynie do części analizowanych zjawisk. Bez uwzględnienia zróżnicowanej sytuacji w poszczególnych państwach i regionach Europy, nie sposób wyjaśnić bogactwa form i postaci ubiegłowiecznego ruchu anarchistycznego. <br>Autorzy, którzy odwołują się w pierwszym rzędzie do przykładu Włoch, Hiszpanii czy Rosji podkreślają z upodobaniem zacofanie gospodarcze tych obszarów, kontrast między wielkimi majątkami ziemskimi z jednej strony a masami sproletaryzowanych chłopów - z drugiej, niską kulturę polityczną i brak zalegalizowanych form wyrażania protestu kanalizującego