omawianą kwestię przyniosły koncepcje monetarystyczne, w których pieniądz jest traktowany jako jedna z wielu form przechowywania bogactwa. Prezentując (w latach pięćdziesiątych) swoją neoilościową teorię pieniądza, M. Friedman zwrócił uwagę m.in. na takie czynniki mające wpływ na popyt na pieniądz, jak: (1) całkowite bogactwo, jakim ludzie dysponują, włącznie z zasobami "bogactwa ludzkiego" (zwanego dziś zwykle "kapitałem ludzkim") - im większe bogactwo, tym większy popyt na pieniądz; (2) oczekiwane stopy zwrotu od różnych form aktywów - im wyższe stopy zwrotu, wyrażające alternatywny koszt trzymania pieniądza, tym mniejszy popyt na pieniądz. Jako miarę całkowitego bogactwa M. Friedman zaproponował tzw. dochód permanentny, który można zdefiniować jako