prysnęli za piec, a Aniela sięgnęła do<br>kąta po karabin. Kargul zerwał się od stołu, rzucając łyżkę. Od czasu<br>tego świtu w kamieniołomach nie widział z tak bliska swojego wroga. Co<br>go tu sprowadza? Kołysząc się jak cyrkowy niedźwiedź, wzrokiem dał<br>żonie znak, żeby trzymała karabin w pogotowiu.<br> - Ty nie bój &lt;orig&gt;sia&lt;/&gt; - odezwał się Pawlak, a głos mu drżał tamowanym<br>wzruszeniem - bom ja w większym strachu. Posłuchaj, Władek, na moją<br>matkę koniec przyszedł.<br> - Na każdego z nas przyjdzie i na to mocnych nie ma - stwierdził<br>Kargul, wciąż nie rozumiejąc, czego oczekuje od niego śmiertelny wróg.<br> - Ja ciebie nie na filozofa przyszedł prosić