wiedzieli jak ze mną rozmawiać - opowiada. - Ale z czasem to minęło. <br>Nastolatka wyznaje, że nie zawsze było łatwo, bo choroba bardzo ogranicza jej możliwości korzystania z życia. Nie chce mówić o tych momentach, a jej oczy na chwilę zachodzą łzami. Szybko jednak uśmiecha się. - Rozumiem to, że ludzie na początku boją się zwyczajnych kontaktów ze mną, ale pewnie mieliby takie obawy na przykład przed rozmową z czarnoskórym obcokrajowcem. Po bliższym poznaniu zazwyczaj te bariery opadają. <br>Mimo swoich zaledwie 16 lat, Patrycja ma wiele przemyśleń i poważnie podchodzi do życia. - Mam oczywiście nadzieje, że kiedyś moje zdrowie poprawi się, bo nadzieja jest