chorobą tropikalną. Zaraził mnie natomiast entuzjazm Isajewa - wspomina w kilkadziesiąt lat później Paweł Czinajew.<br> Isajew był nowoczesnym człowiekiem. Białym bandażem nasyconym płynem dezynfekującym owijał otwarte rany chorych na drakunkulozę. W ten sposób zapobiegał rozprzestrzenianiu się larw nicienia, a równocześnie - co uważał za znacznie ważniejsze - strzegł swoich pacjentów przed tubibem, którego brudne, nigdy nie myte dłonie zostawiały zawsze widoczne ślady na opatrunku. To odbierało chorym pokusę na równoczesne leczenie się u lekarza i znachora.<br> Na konferencjach lekarzy w Moskwie słuchano z uwagą wywodów młodego uczonego, który z serca Azji przywoził doniesienia o walce przeciw chorobie, nie mającej nawet literatury naukowej. Isajew znalazł