ręczniku), potem drugą i trzecią. Zaczyna umierać na raty: gruźlica kości. Na piersiach i ręce ma otwarte rany wielkości talerza. W listopadzie 1917 r. amputowano mu rękę. Trwa wojna, jedzenie staje się coraz gorsze. Zlikwidowano mu przydział mydła. Prowadzony do lekarza wlecze się jak cień przez Małą Twierdzę, przeraźliwie chudy, brudny, zaropiały, z nieobcinaną od dwu lat brodą. Lekarz więzienny dr Marsch pisze o nim: "To już żywy trup".<br><br>W tym samym czasie w różnych więzieniach czarno-żółtej monarchii umierali zgodnie z regulaminem pozostali najważniejsi uczestnicy zamachu. Przedostatni z nich, Djukić, zwariował z głodu w 1917 r. Ostatni, Gawriło Princip, zmarł