powściągliwością: przystawał, oglądał się za siebie ku drodze, wzdychał frasobliwie i pomrukiwał.<br>Lecz otóż karczmarz dojrzał go spomiędzy krat szynkwasu - Nu, Mrowiec dzisiaj chory albo szóstaka zgubił!<br>Więc chłop wszedł ciężko do izby, obszernej jak pół stodoły, niegdyś - dawno zapewne - siwym wapnem.<br>wybielonej, z czego już tylko szarość spękana na brudnych pozostała ścianach.<br>- Toś prawie zgadł, Majerku... bom zgubił, ino nie szóstaka... .<br>- Aj, co powiadacie?<br>- Nie szóstaka mówię... ino córkę!<br>- Nu, to zmartwienie?. To czysty zarobek! Niech się martwi taki, co ją znalazł! -- żartował karczmarz śmiejąc się krótkim, charczącym, gdzieś głęboko w piersi śmiechem.<br>- Bestyja moja Honorka! - mruczał chłop siadając szeroko