jest to wada poety. Toteż, pisał krytyk, jeśli nie odrzuci się krępujących inwencję reguł, to przemiana francuskiego teatru nie wydaje się możliwa - a z kolei szanse choćby na ich rozluźnienie oceniał jako znikome.<br>Pewne nadzieje wiązał jednak z tym, co Francuzi nazywają wysokim komizmem, oraz z rozwojem teatru "mieszczańskiego" (czyli bulwarowego). Sztuki wystawiane na tych scenach mają zawiązki indywidualnego wyrazu, więcej w nich autentyzmu; odległe to jeszcze od romantycznej idei teatru, lecz przez zbliżenie do prawdy - pisał - można spostrzec w tych przedstawieniach choć oddalone podobieństwo do zamiarów romantyków. Przy obecnym nastawieniu duchowym Francuzów żadne głębsze zmiany w obrębie tragedii nie są