kościoła tamci trzej. Zaraz za<br>progiem nałożyli beretki, obciągnęli mundury, pasy i zaczęli iść krok w<br>krok za burmistrzem i burmistrzową, nawet jakby starając się trafiać w<br>drobne kroki burmistrzowej. Szli cichutko, choć od drzwi kościoła do<br>bramy w ogrodzeniu prowadził bruk. W każdym razie słychać było tylko<br>stukot pantofelków burmistrzowej na tym bruku. Ten, co przyjmował<br>komunię, najwyższy z nich trzech, szedł pośrodku, mając tamtym dwóch<br>niższych po bokach. Szarżą nie był najwyższy, miał ledwie trzy belki, a<br>jeden z tych po bokach dwie gwiazdki, a ten trzeci jakoś nie zapadł<br>ludziom w pamięć i różnie mówiono.<br> Doszli tak do