przyłożył ucho do drzwi, za którymi wróg 'otrzymał mieszkanie. Wprawdzie panowała tam głęboka cisza, lecz pan profesor szepnął sam do siebie:<br>- Zdaje mi się, że zgrzyta zębami.<br>Położył się na łóżku, lecz postanowił czuwać. Wkrótce jednak śniło mu się, że wydoiwszy krowę ze złoconymi rogami podaje na klęczkach Cesarzowi dzbanek burzącego się mleka, a wzruszony Cesarz zdejmuje z własnej piersi Krzyż Legii Honorowej, przypina go na piersi profesora i woła: "Per Ba,ccho! Voila un brave Polonais! &lt;page nr=120&gt;"<br> Potem zażył tabaki i kichnął tak potężnie, że pan profesor zbudził się w trwodze. Noc była głęboka i owita ciepłą, letnią ciszą.<br>"Coś musiało upaść