Podniosły się tytonie<br>dotychczas nieczułe.<br>Nietoperz jak bumerang<br>wyleciał i wraca,<br>już ich sześć krąży wkoło,<br>fałszywych jaskółek.<br>Gwiazda schodzi na niebo.<br>szuka towarzysza,<br>na grzbiecie nietoperza<br>jeździ wkoło cisza...&lt;/&gt;<br><br>&lt;div1&gt;&lt;tit1&gt;GOŁĄB&lt;/&gt;<br><br>Niebo &lt;orig&gt;gołębiosiwe&lt;/&gt; mokre pióra stroszy,<br>pod wiatr nastawia skrzydła całe w drżących puchach.<br>Wciąż jeszcze dalekimi piorunami grucha<br>i burzy się jak gołąb w miłosnej rozkoszy.<br><br>Pryska ostatnim deszczem w słońce złotolice,<br>i już się pyszni tęczą: siedmiobarwnym brzuchem.<br>Chciałoby spaść na ziemię jak na gołębicę<br>i otulić jej piękność rozmarzonym puchem.&lt;/&gt;<br><br>&lt;div1&gt;&lt;tit1&gt;PSZCZOŁA&lt;/&gt;<br><br>Czyż na to poleciałam w tak dalekie strony,<br>by zdobyć jeszcze trochę żalu,<br>tej esencji,<br>tego gorzkiego miodu