Dla Jadwigi Zasadzińskiej - działka więcej niż balsam. Całe życie posiadała ogród. Potem umarł mąż i trzeba było się przenieść do bloku. A wiadomo - w bloku puchną nogi i człowiek przykleja się do fotela. I nagle odmiana cudowna losu - młody krewny ceduje na panią Jadwigę swój ogródek działkowy. Najęła studentów, wycięli busz, skopali ziemię za parę groszy. Pani Jadwiga sprzedaje ludziom rozsadę sałaty, można sobie coś dorobić do emerytury. Będzie trochę warzyw dla siebie - też ulga w finansach. A nogi już nie puchną. Jedni mają działki wypielęgnowane. Każde ziarnko piasku na swoim miejscu, każda roślinka oddzielnie wychuchana. A innym, jak panu doktorowi