miało zwyczaj <br>spływać na chłopca w trudnych chwilach. Pani Ubyszowa nie nalegała dłużej. Kiedy <br>wycofała się w głąb mieszkania, Julek zbliżył się do okna.<br> - Pestka, mamy ci coś powiedzieć. - No?<br> Milczeli, brwi Mariana uniosły się jeszcze wyżej. Spiczaste uszy Julka wydawały <br>się jeszcze bardziej spiczaste niż zazwyczaj, czarne oczy błyszczały bystro, <br>jak u czujnego zwierzątka. Pestka wsparła nogę o brzeg wysokiej podmurówki i <br>zeskoczyła na ziemię<br> - No? - spytała po raz drugi, podchodząc szybko do chłopców. - Stało się coś?<br> - Tak - odezwał się Marian. - Na wyspie ktoś był. Pestka uznała wiadomość za <br>ważną.<br> - Kiedy był? - Wczoraj.<br> - Przecież siedzieliśmy tam prawie do wieczora i