dlatego traktował bardziej pobieżnie działy, które można znaleźć dostatecznie dobrze omówione w innych książkach. Istotnie, traktowanie rachunku różniczkowego i całkowego (rozdziały VI i VII) mniej już odbiega od tradycyjnego ujęcia tematu. Zbędnem jest, oczywiście, dodawanie, że ich wartość dydaktyczna jest również bardzo duża. Rozdział VIII mówi o zbieżności szeregów i całek nieskończonych i jest uzupełnieniem do rozdziału IV. To samo da się powiedzieć o części rozdziału IX, traktującego funkcje logarytmiczne<br><br>&lt;page nr=81&gt;<br><br>i wykładnicze zmiennej rzeczywistej. Rozdział X traktujący te oraz pokrewne funkcje w dziedzinie zespolonej nosi już bardziej specjalny charakter i nie jest niezbędny dla początkującego czytelnika.<br>Dużą zaletą książki jest wielka