ścianki sporangium z liściową osłoną doprowadziło zaś do powstania swoistego masywnego "owocu". Równoległym przemianom, od widlastego liścia zarodniowego do złożonych zestawów sporangiów zrośniętych w kieliszek, podlegały również męskie narządy rozmnażania. U najbardziej zaawansowanych paproci nasiennych z tej gałęzi ewolucyjnej (Neuropteris) były one rozmieszczone na końcach ogromnych, wielokrotnie złożonych liści o całobrzegich listkach (ryc. 12.12). Zmniejszenie ryzyka związanego z rozsiewaniem pozwoliło na stopniowe zmniejszenie liczby wytwarzanych żeńskich spor i lepsze ich odżywianie, a to zwiększyło szanse przeżycia powstających z nich sporofitów. Proces rozwoju roślin nasiennych był więc napędzany przez silne dodatnie sprzężenie zwrotne. Był też wyrazem strategii ekologicznej specjalistów.<br>&lt;page nr=311&gt;<br>Nagozalążkowe<br>Stosunkowo