widlasto podzielonych, bezblaszkowych liści. Nasiona takie nie były osłonięte liśćmi płonnymi, lecz znajdowały się na końcach pierzastych odgałęzień (Eremopteris).<br>W późnym karbonie liście zarodniowe paproci nasiennych z tej grupy miały często fotosyntetyzujące blaszki i nie różniły się od liści płonnych. Nasiona przytwierdzone były do nerwów listków lub do brzegów taśmowatych całobrzegich liści (Spermopteris; ryc. 14.7). Rośliny te dały początek licznym nowoczesnym liniom rozwojowym, niekiedy bardzo odbiegającym anatomią od pierwowzoru. Szczególnie ważne z ich potomków to dominujące w umiarkowanej strefie klimatycznej Gondwany drzewiaste Glossopteridales i właściwe dla tropikalnych wówczas rejonów południowej Azji Gigantopteridales o ogromnych blaszkach liściowych.<br>Płaskie nasiona właściwe też