dla ojca gorącą i czułą wdzięczność.<br>Zdaje mi się, że po raz pierwszy wtedy zobaczyłem to coś, ciemne, trudne a nieuchronne, co już nie jest dziecięcym lękiem przed nocną marą, tylko zarysem życia.<br>Gdyśmy wjechali pomiędzy domy Wsi, późny tego wieczoru i niski jeszcze księżyc zrównał się akurat z kapułą cerkiewki i krzyż na szczycie, odmienny niż na kościele w Miasteczku, z ukośnym u spodu ramieniem, przesunął się w takt kroków Rajki przez jego wielką miedzianożółtą tarczę.<br>Ojciec nie szukał cienia, nie krył się - Wieś była pusta, w oknach rzadko gdzie się świeciło, a budynek będący siedzibą ludzi w Mundurach stał