zasadami stosowanymi rutynowo w tej dziedzinie, jednak okazywało się, że chociaż modele przewidują dosyć regularne i cykliczne zmiany liczby zachorowań, krzywa empiryczna jest bardzo nieregularna i nieprzewidywalna. Modele wyraźnie nie pasowały do sytuacji. Była ona zbyt skomplikowanej jak na ich możliwości. W tej sytuacji <name type="person">Schaffer</> i <name type="person">Kot</> zastosowali metody teorii chaosu. Postanowili sprawdzić, podobnie jak to zrobiono w badaniach dynamiki kapiącej z kranu wody, czy z danych empirycznych wyłoni się atraktor. Do jego rekonstrukcji zastosowali <name type="tit">metodę Packarda-Takensa</> i - udało się. Okazało się, że dla odry istnieje dziwny <orig>atraktor</> o wymiarze 2,5. Było to zgodne ze zbudowanym przez nich modelem