że faktyczne sprawowanie władzy, a nie powodzenie lub niepowodzenie linii politycznej, stawało się kluczowym kryterium trwałego przywództwa.<br> Jeszcze istotniejsze były filozoficzne korzenie fiaska. W ostatecznym rozrachunku polityka ˇ marksistowsko-leninowska wywodziła się z zasadniczo błędnego pojmowania historii i zgubnie fałszywego rozumienia natury ludzkiej. Tak więc fiasko komunizmu ma, w końcowym efekcie, charakter intelektualny. Nie wziął on pod uwagę najistotniejszych ludzkich dążeń: do wolności .jednostki, do prawa wypowiedzenia się w sztuce i sferze ducha, a także coraz bardziej - w epoce oświaty i środków masowego przekazu - do prawa politycznego wyboru.<br><br>&lt;page nr=60&gt;<br><br> Zlekceważył też organiczny związek między wydajnością gospodarki i nowatorstwem z jednej strony, a indywidualnym