polega na wybraniu najbardziej typowej dla danego obrazu objawów jednostki chorobowej. Stosowanie w tym przypadku statystycznych metod klasyfikacji zmusza do stwarzania dokładnego opisu ilościowego badanych zjawisk chorobowych, które z natury swej są określane w sposób mniej lub bardziej przybliżony.<br>Autorzy wielu badań zwracają uwagę na dogodność analizy wyodrębnionych samogłosek, w charakterze nośnika informacji diagnostycznej. Ich pogląd dotyczy także doboru parametrów oceny ilościowej stanu źródła głosu, takich jak częstotliwość podstawowa, związana w bezpośredni sposób z częstotliwością drgań strun głosowych oraz amplituda impulsów krtaniowych.<br>Punktem wyjścia podstawowych badań otolaryngologicznych i foniatrycznych jest teza, że obserwowalne cechy akustyczne są związane pierwotnie z następującymi widocznymi