warstwy "obywatelskiej"? (Rawita widział tu efekt prosperity w handlu zbożem). Podobny paradoks wyłania się w kwestii kulturowych korzeni. Czy naśladowali junacką tężyznę dawnych panów, jak chce Rzewuski, czy raczej roztrwonili to dziedzictwo zapatrzeni w barbarzyńskie wzory:<br>&lt;gap&gt;<br>A może w tym porywie dzikości świadomie "zbliżali się do ludu"? Rzecznik tezy o "chłopomanii", Stefan Buszczyński, łączył ją nawet z patriotyczną konspiracją Konarskiego. Inni, z Brücknerem na czele, tropili tu narodową zdradę i uleganie inspiracji Bibkowa (szczególnie dotyczyło to kijowskiej studenterii). Rawita, choć krytyczny, uznał ich za ogniwo łączące porażoną klęską generację listopadową z powstańcami 1963 roku. Tę samą sekwencję pokoleniową zakreślił Rzewuski, lecz