się, spuściła nisko głowę, łzy płynęły sznurkiem po jej twarzy, <br>ale wyszeptała: Chcę.<br>Kamuel syn Nachora mruknął półgłosem bratu:<br>- Skoro wydajesz najmłodszą, lepiej, że wyjedzie szybko, nie budząc niczyjego <br>zdziwienia...<br>- Słuszna twoja mowa, bracie - przyznał Batuel i uspokoił się od razu. Zaczęli <br>jeść, pić i weselić się. Tylko Dinah była chmurna nie mogąc sobie darować, że <br>nie napoiła starego cudzoziemca. Wszyscy członkowie rodziny ściskali kolejno <br>Rebekę mówiąc: Siostraś nasza ulubiona. Rozmnóż się w tysiąc tysięcy i niech <br>posiądzie nasienie twoje bramy nieprzyjaciół swoich.<br><br><br>- Elizer wraca! Elizer! - krzyknęła Ketura, podrywając z trudem z ziemi swą <br>kwadratową postać. - Elizer wraca!...<br>Ab-Raham przysłonił