posadzce, albo w blasku pachnących woskiem świec uczyła dzieci żydowskie czynić znak krzyża świętego.<br>- Podnieś prawą rączkę - mówiła. - O, tak właśnie. I dotknij rączką czoła. W imię Ojca... A teraz dotknij lewego ramienia. Powiedz: I Syna... Bardzo ładnie, bardzo ładnie. Teraz słuchaj uważnie. Przesuń rączkę...<br>Twarze dzieci były skupione i chmurne. Z trudem rozumiały te znaki. Czasem rozlegał się w refektarzu ich cichy płacz. Wtedy siostra Weronika pocieszała je.<br>- Czeka cię radość - mówiła - nie płacz, bo czeka cię radość.<br>Nie wszystkie dzieci wiedziały jednak, co to jest radość. Była to trudna, lecz piękna praca.<br>Siostra Weronika przysłuchiwała się także podszeptom swojej