bzykały w koleinach. Z drugiej strony, od miasta, nadchodził ciężkim krokiem drwala osowiały Polek. Babka ukłoniła mu się szyderczo i rzekła:<br>- Wieczór dobry paniczowi. Naspacerował się jak jaki pan przez cały dzień i teraz na nocleg wraca?...<br>7. Siedzieli pod ogromnym dębem spękanym czarno od gromów. W połowie wzgórza, między choinami, widać było zakonnice pochylone nad warzywnikiem. Z komina drewnianego klasztoru sączył się świecko i bezwstydnie rzadki dym.<br>- To może ja do nieba mówiłem, co? Może mi się tylko wydaje, że coś było powiedziane? Po chwili milczenia Lońka rzekł:<br>- Nie mogę przyrzec, Łapa. Po obiedzie muszę tyrać, jak starczy czasu, to