formacji skalnej o pewnej miąższości, odpowiadającej co najmniej dziesiątkom tysięcy lat. Były zatem produkowane przez populację będącą w tym przedziale czasu w stanie równowagi, tak jak i nasza populacja produkująca stale ułomnych nieboszczyków.<br>Stosunkowo ścisłych i wiarygodnych danych bezpośrednio o strukturze populacji dostarczają cmentarze ofiar katastrofy lub epidemii (np. cmentarze choleryczne).<br>Reprezentują one próbkę wziętą mniej więcej losowo z populacji w pewnym momencie jej istnienia (zazwyczaj ostatnim). W materiale paleontologicznym mamy również analogie cmentarzy cholerycznych. Są nimi populacje zasypane osadem, np. tufem podczas erupcji wulkanu. Wśród dostępnego materiału populacje takie stanowią mizerną mniejszość. Nie jest przy tym łatwo je zidentyfikować. Znakomita