że z tego łóżka ktoś obcy za prędko nie wyjdzie. Gdy niemal wszystko wypełniało się po brzegi sennością...<br>- Ludzie!!! Ludzie!!! - wrzask raptowny przecinał miejski landszaft. - Ludzie, jak pragnę Europy!!! Zluzujcie! - spadał i wycinał w ciszy postrzępiony zygzak. Jak piorun w stodołę!<br>Żył bowiem pośród tych dusz spolegliwych duch niespokojny, gwałtowny, choleryczny. Giaur warmiński, skrywający w sobie ciemną tajemnicę. Tym duchem-ałtsajderem był oczywiście ten, który nie mógł zdzierżyć - Zygmunt Drzeźniak. Lokator z trzeciego piętra, świadomie kontestujący zbiorową jedność. Gdy tylko zapadała cisza, przekazywana z balkonu na balkon, Zygmunt Drzeźniak otwierał okno i wrzeszczał:<br>- Nie, nie, nie! To nie do zniesienia! Filingu