ze wskazówki holenderskiego astronoma Marcela Minnaerta (1893-1970), który w swej słynnej książce Światło i barwa w przyrodzie zauważył, że bardzo prostym sposobem określenia wielkości refrakcji przy horyzoncie jest pomiar czasu zachodu Słońca. Jeśli obserwacje prowadzi się nad morzem, można z dużą dokładnością odnotować moment, kiedy ostatni skrawek słonecznej tarczy chowa się za horyzontem. Obserwowana wysokość górnego brzegu tarczy Słońca wynosi wówczas 0° (astronomowie wolą czasem mówić, że odległość od zenitu równa jest wtedy 90°). Jednocześnie, mając zanotowany czas obserwacji i posługując się rocznikiem astronomicznym, możemy obliczyć prawdziwą, nie zaburzoną refrakcją wysokość Słońca nad horyzontem dla danego miejsca na kuli ziemskiej