Północnego spotka, to na pewno jego spojrzenie, oddech, cios. W łopocie ptaka! W bezzębnym uśmiechu starca! W czerwieniącym płatku dziecięcego ucha! W napiętym udzie kobiety! W zimnym kołataniu serca! W przekleństwie gnijącym pod językiem! Wszędzie, wszędzie, panszatanizm! Wtedy znowu będzie biec w popłochu donikąd. Jest więc sens się ukrywać, czaić, chować jak szczur w norze? Nie ma sensu! Dosyć! Wystarczy tego! Rozwścieczony, szybkim ruchem otworzył drzwi... <br>- No chodź! No! - syknął.<br>Pusto. Północny zniknął. Majak, przywidzenie, omam? Nie do końca. Na wycieraczce leżała kartka. Zygmunt podniósł ją ostrożnie i przeczytał:<br><br>Nie uciekniesz, koleś, do nieba. To nie są żarty! Widziałeś wystarczająco dużo