to przecież o najważniejszym nie wspomną. O głodzie, o cierpieniach więzienia - oczywiście! Ale że cierpiała głód inny i słowa w sobie dławiła niewypowiedziane, bo pisać nie było kiedy i nie pisanie było wtedy rzeczą najważniejszą... Ale że tak bardzo dziecka pragnęła i wyrzekła się maleństwa - bo kiedy je rodzić, jak chować w takich warunkach, na taką skazywać poniewierkę... ten gwałt zadany kobiecie, to macierzyństwo niewyżyte! - nie, o tym nikt się nigdy nie dowie...<br>&lt;tit&gt;Rozdział dwudziesty trzeci&lt;/&gt;<br>Drugiego dnia okupacji znów była konferencja u starosty, trzeciego - w magistracie... Próbowano na przemian zastraszyć ich lub okpić obiecanką, ale delegaci stali twardo przy swoim