Przysiadł na klocu opodal i zaczął śpiesznie spożywać swe ubogie śniadanie, którego nie zdążył zjeść w domu. <br>Żaba siedziała spokojnie i nie spuszczała z górnika swych wypukłych oczu. <br>- Naści, pojedz trochę! - rzekł chłop i podrobił żabie nieco okruszyn. Była głodna i zjadła wszystko. <br>- No! - rzekł wtedy górnik. - Teraz siedź sobie cicho na kapocie, żabi pachole, a ja się biorę do roboty, bo już wielki czas! <br>Żaba uniosła głowę i uważnie rozejrzała się dokoła. <br>I nagle kilku skokami znalazła się przy górniku. <br>- Cóż to? - zaśmiał się człowiek. - I tobie się chce roboty? <br>- A tak! - rzekła na to żaba ludzkim głosem. - Ino &lt;orig&gt;przódziej